 |
Niniejszy artykuł ma stanowić swojego rodzaju suplement do artykułu Qrak'a. Chciałbym umieścić w nim aspekt tak zwanego kamperstwa w wielowymiarowym rzucie. Nie zamierzam ustosunkowywać się do tego artykułu w osobisty sposób a tekst niżej napisany wywodzi się z wielu przemyśleń. Postaram się zachować obiektywizm, jednak należy mieć na uwadze, iż również mogę się mylić.
I - Istota kamperstwa
Wszystko ma swą przyczynę. Tak samo jest ze zjawiskiem kampienia. Należy sobie zadać pytanie "dlaczego ludzie kampią". Po pierwsze pozycja ukrytego snajpera znacznie zwiększa naszą szansę na przeżycie w porównaniu do innych graczy. Jednak to nie jest cała prawda. Myślimy w ten sposób wtedy, gdy nasze umiejętności są niższe od innych. Doświadczony weteran, który idzie na szarżę za każdą rundą, uważa kampienie za nudną stratę czasu, gdyż nie zaliczy w ten sposób wielu fragów. To zrozumiałe, że preferujemy bezpiecznie stać w kącie w imię idei "ktoś lepszy zrobi to lepiej". Kolejnym powodem jest potencjalna wyższość nad przeciwnikiem. Zyskujemy przewagę, gdy możemy zaatakować przeciwnika, zanim on to zrobi. Mamy chwilkę czasu na oddanie kilku strzałów, przed rozpoczęciem obustronnej walki (to jednak sprawdza się tylko w przypadku snajperek). Tak więc, jeżeli biegniemy na przeciwnika oddalonego o 150 metrów, to musimy uważać pojedynek za rozpoczęty, mimo iż nie bierzemy jeszcze w nim udziału. Trzecim powodem jest wyższość przeciwników nad nami. Jeżeli zostanie nam 5 hp lub gdy nasi koledzy z drużyny zginą, to automatycznie tracimy chęć na rushowanie. To jest moim zdaniem naturalny odruch, że boimy się kogoś silniejszego, nie mając potencjalnych szans. Chowamy się wówczas za jakąś skrzynię i czekamy na "wyrok", mając nadzieję, że może nam się poszczęści i ściągniemy jednego. To są moim zdaniem trzy główne przyczyny kampienia.
II - Każdy kij ma dwa końce
Kamperstwo można podzielić na dwie kategorie: dobre i złe. Wiąże się to z przynależnością do drużyny i celem wyznaczonym na mapie. Duża ilość ludzi nie wie, lub nie widzi podziału na stronę atakującą lub broniącą się. Takie osoby sądzą, iż jedynym sposbem na wygranie misji jest wybicie przeciwnika, zaliczając przy tym dużą ilość fragów. Otóż jest to błędne przekonanie. CS ma na celu działanie taktyczne, w którym terroryści muszą podłożyć bombę a antyterroryści uratować zakładników. I tak na przykład na mapach z przedrostkiem "cs" terroryści się bronią a na mapach z przedrostkiem "de" antyterroryści mają za główne zadanie pilnować "bomb siteów". Wracając do tematu, drużyna broniąca się ma prawo kampić i stać w miejscu tak długo, jak się da. Atakująca drużyna z kolei nie ma prawa tego robić, ponieważ to psuje grę. Wyobraźcie sobie sytuację na mapie "cs_italy", w której terroryści bronią domku z zakładnikami a ich przeciwnicy czekają na nich na rynku lub biegają po kontach w winiarni. Paranoja, wiem.
III - Weryfikacja pojęcia
Na koniec trzeba rozwiać wszelkie mity dotyczące kampienia. Ten proceder można równie dobrze uprawiać z karabinem lub pistoletem. I tak chowanie się za skrzynią z niadzieją na wstrzelenie przeciwnikowi kuli w plecy jest kampieniem. Oczywiście mam na myśli perwersyjne przypadki - usprawiedliwam ludzi chcących się schować, by uzupełnić amunicję w magazynku lub unikających strzałów przeciwnika. Jednak perfidne czekanie na wrogów nie dając im żadnych szans jest nie fair. Z drugiej strony jak nazwiemy kolesia biegającego z AWP? Otóż są trzy rozwiązania. Jeżeli ten ktoś broni BSa lub zakładników, to wszystko jest ok. Sytuacja jest jednoznaczna wtedy, gdy czekamy na kogoś, kto się wychyli. Usprawiedliwiam także i uznaję za normalne bieganie ze snajperką jak ze zwykłym karabinem. Jeżeli mam jakąś snajpę i jestem w drużynie atakującej, tak właśnie robię. Kiedy widzę przeciwnika, staram się go ściągnąć a potem biegnę dalej z pistoletem na wszelki wypadek. Z kamperką można także rushować, jednak ta metoda jest dobra tylko dla naprawdę dobrych graczy, ponieważ użycie snajpy wymaga czasu i spokoju (przynajmniej jeśli chodzi o mnie - zanim ja naceluję...). AWP jest przydatna podczas atakowania, gdyż zazwyczaj jeden strzał kończy pojedynek. Wiem, że jest to ryzykowna taktyka, bo trzeba przycelować, nie dać się zabić w bezpośrednim starciu, umieć poradzić sobie, gdy jest ich więcej niż jeden itd. Nie będę się dalej rozpisywał na temat minusów używania najperek, bo nie jest to artykuł usprawiedliwiający pod tytułem "Jakie to życie kampera jest trudne - nie czepiać się".
Na tym zakończę mój artykuł. Mam nadzieję, że udało mi się zachować obiektywizm tak jak się dało. Chciałbym również, aby skłonił on wielu z Was do refleksji i przemyślenia tego tematu kilka razy. Dziękuję wszystkim za lekturę i pozdrawiam.
Autor: Ummagumma
--------------------------------------
Autor: [FPP]c35
Aktualizacja: 07·12·2001 - 01:01
: DRUKUJ
|
|
